Wkład Władysława Semkowicza (1878-1949) w rozwój polskiej dziedziny archiwalnej
W artykule została przedstawiona postać Władysława Semkowicza (1878-1949), wybitnego historyka i zagorzałego społecznika, który wiele wniósł do rozwoju polskiej dziedziny archiwalnej. Z archiwistyką związał się już w czasie studiów w Uniwersytecie Lwowskim, gdy przyjęto go na stanowisko zastępcy ap...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | German |
| Published: |
Akademia Zamojska
2022-12-01
|
| Series: | Facta Simonidis |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czaz.akademiazamojska.edu.pl/index.php/fs/article/view/798 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | W artykule została przedstawiona postać Władysława Semkowicza (1878-1949), wybitnego historyka i zagorzałego społecznika, który wiele wniósł do rozwoju polskiej dziedziny archiwalnej. Z archiwistyką związał się już w czasie studiów w Uniwersytecie Lwowskim, gdy przyjęto go na stanowisko zastępcy aplikanta w Krajowym Archiwum Aktów Grodzkich i Ziemskich we Lwowie. Od tego czasu W. Semkowicz spędzał większość wolnego czasu w archiwach. Był uczestnikiem tzw. Ekspedycji Rzymskiej oraz badał zasoby archiwalne we Lwowie, Wilnie, Wiedniu, Wrocławiu, Berlinie oraz Królewcu. W czasie I wojny światowej ewakuował się z rodziną do Wiednia, gdzie wraz z innymi polskimi historykami założył Polskie Archiwum Wojenne, które dziś można uznać za jedno z pierwszych polskich archiwów społecznych. Po wojnie rozpoczął pracę w Uniwersytecie Jagiellońskim, z którym był związany aż od swej śmierci. Władysław Semkowicz brał czynny udział w tworzeniu się Państwa Polskiego po 123 latach zaborów. Został mianowany członkiem nowo utworzonej Rady Archiwalnej przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz opiniował projekt Dekretu z dnia 7 lutego 1919 roku o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami. W latach 1921-1933 jako członek Mieszanej Komisji Specjalnej brał udział w negocjacjach dotyczących rewindykacji polskich materiałów archiwalnych z Rosji (ZSRR). W czasie II wojny światowej W. Semkowicz był zatrudniony w Archiwum Państwowym w Krakowie. W 1941 roku w wyniku decyzji Dyrektora Archiwów Generalnej Guberni w Krakowie, Ericha Randta, został zatrudniony w Instytucie Niemieckiej Pracy Wschodniej. W tym okresie uratował wiele polskich dóbr kultury, wykorzystując do tego celu sabotaż. Artykuł ten stanowi analizę działalności W. Semkowicza w zakresie archiwistyki i jest próbą udowodnienia jego osiągnieć w tej dziedzinie.
|
|---|---|
| ISSN: | 1899-3109 2956-4085 |