میزان تجویز SGLT2i و GLP1RA در بیماران دیابت نوع 2 بر اساس ADA و ESC در سه مرکز دیابت در ایران

مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین میزان تجویز مهارکننده‌های SGLT2 و آگونیست‌های گیرنده GLP1 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، بر اساس معیارهای انجمن قلب اروپا و انجمن دیابت آمریکا در سه مرکز دیابت در ایران انجام گرفت. روش‌ها: در این مطالعه، یک تحلیل مقطعی از پرونده‌های بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در سه...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: راحله سادات سجاد, محبوبه باغبان, منصور سیاوش
Format: Article
Language:Persian
Published: Isfahan University of Medical Sciences 2025-05-01
Series:مجله دانشکده پزشکی اصفهان
Subjects:
Online Access:https://jims.mui.ac.ir/article_32926_5e30dc840d944a2b13d973f493834a7e.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین میزان تجویز مهارکننده‌های SGLT2 و آگونیست‌های گیرنده GLP1 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، بر اساس معیارهای انجمن قلب اروپا و انجمن دیابت آمریکا در سه مرکز دیابت در ایران انجام گرفت. روش‌ها: در این مطالعه، یک تحلیل مقطعی از پرونده‌های بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در سه مرکز (در مجموع 303 بیمار) که به مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز اصفهان (129 بیمار)، کلینیک تأمین اجتماعی اصفهان (30 بیمار) و کلینیک تأمین اجتماعی قم (144 بیمار) از سال 2019 تا 2021 مراجعه کرده ‌بودند، انجام گرفت. یافته‌ها: بر اساس معیارهای انجمن قلب اروپا و انجمن دیابت آمریکا، 84 و 64 درصد از بیماران واجد شرایط دریافت مهارکننده‌های SGLT2 و آگونیست‌های گیرنده GLP1 بودند. با این حال، تنها 5/13 درصد از بیماران این داروها را دریافت کرده ‌بودند. دلایل اصلی عدم تجویز این داروها شامل: هزینه‌ی بالا، عدم پوشش بیمه به دلیل دریافت همزمان قلم انسولین (28 بیمار)، ترس از تزریق و عدم آشنایی پزشکان با این دو دسته‌ی دارویی بودند. نتیجه‌گیری: در طی این مطالعه، میزان کلی استفاده از SGLT2i و  GLP-1 RAدر بین بیماران واجد شرایط، پایین است. نتایج ما نشان داد که فرصت‌هایی برای بهینه‌سازی استفاده از این داروها به منظور پیشگیری از عوارض قلبی- عروقی آینده از جمله: آموزش دوره‌ای پزشکان مراقبت‌های اولیه، پوشش بیمه‌ای به گونه‌ای که این داروها برای همه در دسترس باشند، وجود دارد.
ISSN:1027-7595
1735-854X