کیفیت تعامل معرفت عقلی و عرفانی در معرفت‌شناسی صدرا
معرفت عقلی و عرفانی تفاوت‌هایی در روش رسیدن به معرفت دارند؛ یکی از استدلال عقلی بهره می‌گیرد و دیگری از شهود و مکاشفه. با این حال، این دو جدا از هم نیستند و با یکدیگر تعامل دارند. از نگاه صدرا مجرد شهود بدون برهان کافی نیست و از طرفی آنچه راوی با برهان بدان دست یافته بود، با چشم شهود مکاشفه کرده است...
Saved in:
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | Persian |
| Published: |
Razavi University of Islamic Sciences
2014-05-01
|
| Series: | آموزههای فلسفه اسلامي |
| Online Access: | https://ipd.razavi.ac.ir/article_943_e56e22ce9703428d24a96314d51d4c31.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | معرفت عقلی و عرفانی تفاوت‌هایی در روش رسیدن به معرفت دارند؛ یکی از استدلال عقلی بهره می‌گیرد و دیگری از شهود و مکاشفه. با این حال، این دو جدا از هم نیستند و با یکدیگر تعامل دارند. از نگاه صدرا مجرد شهود بدون برهان کافی نیست و از طرفی آنچه راوی با برهان بدان دست یافته بود، با چشم شهود مکاشفه کرده است. از سویی، عقل از دریافت کنه حقیقتِ اشیا ناتوان است و با عرفان می‌توان به دریافت آن نائل شد. از سوی دیگر، عقلِ خالص منکر کشف و شهود نیست و برای کشف درست از نادرست می‌تواند ملاک و معیار باشد. به نظر می‌رسد معرفت‌شناسی صدرایی در همۀ حوزه‌های آن در هم تنیدگیِ زیادی با مسئلۀ وحدت عاقل و معقول دارد. ملاصدرا با تلفیق این نظریه با اشتدادِ وجودشناختی نفس در فرایند حرکت جوهری، مدعی وجود تعامل حداکثری بین معرفت عقلی و شهودی است. |
|---|---|
| ISSN: | 2251-9386 2783-4026 |