اهلیت استیفای محجوران در قانون مدنی

مادة 212 قانون مدنی، معاملة اشخاص غیر بالغ، غیر عاقل و غیر رشید را به واسطة عدم اهلیت استیفا، باطل می‌داند و بر اساس مادة بعد، معاملة محجوران نیز «غیر نافذ» است. از سوی دیگر در مادة 1212 قانون مدنی، تصرفات صغیر باطل و به طور استثنا تملّکاتِ بلاعوض صغیر‌ِ ممیز صحیح تلقی شده است. همچنین، مادة 1213 آن،...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: علیرضا عالی‌پناه, مصطفی شفیع‌زاده خولنجانی, محمد صادقی
Format: Article
Language:Persian
Published: Razavi University of Islamic Sciences 2013-05-01
Series:آموزه‌‌های فقه مدني
Online Access:https://cjd.razavi.ac.ir/article_333_7ed079a4afa041e00aca21ed91e5e8d2.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:مادة 212 قانون مدنی، معاملة اشخاص غیر بالغ، غیر عاقل و غیر رشید را به واسطة عدم اهلیت استیفا، باطل می‌داند و بر اساس مادة بعد، معاملة محجوران نیز «غیر نافذ» است. از سوی دیگر در مادة 1212 قانون مدنی، تصرفات صغیر باطل و به طور استثنا تملّکاتِ بلاعوض صغیر‌ِ ممیز صحیح تلقی شده است. همچنین، مادة 1213 آن، تصرفات حقوقی مجنون دائمی را مطلقاً باطل و اَعمال حقوقی‌ِ مجنون ادواری را در حال افاقه صحیح دانسته است. در مادة 1214، تصرفات غیر رشید، غیر نافذ، ولی تملّکاتِ بلاعوض وی صحیح اعلام شده است، در حالی که از یک سو، مادة 212 معاملة چنین اشخاصی را به نحو مطلقْ باطل اعلام کرده بود و از سوی دیگر، مادة 213 آن را غیر نافذ می‌دانست. مقالة پیش رو، با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی، با تحلیل مبانی فقهی و حقوقی و ارائة نظریه‌های فقیهان امامی و حقوق‌دانان دربارة حجر، سعی در رفع تعارض ظاهری‌ِ موجود دارد.
ISSN:2251-936X
2783-3690